Przekonaj się jak wyglądało życie przed wojną oraz w konspiracji!

Poznaj zasłużonych kombatantów!

Odwiedzaj niesamowite miejsca i pomóż w badaniach naukowych!

Zagraj w filmie!

Przywróć pamięć o bohaterach!

Dołącz do nas!

Zaciągnij się i zostań rekonstruktorem!

Pomożemy skompletować wymagane wyposażenie.

Grupa skupia osoby rekonstruujące głównie sylwetki i wyposażenie żołnierzy z 10. Batalionu Saperów, zmobilizowanego w 1939 roku z Ośrodka Sapersko-Pionierskiego w Sieradzu. Jednostka wchodziła w skład 10. DP.

GRH dopuszcza w czasie swej działalności odtwarzanie różnych sylwetek żołnierzy oraz osób cywilnych z lat 1930-1955. Sylwetka sapera z września 1939 roku musi być jednak sylwetką wiodącą.

Podstawowym zadaniem grupy jest kształtowanie postaw patriotycznych wśród społeczeństwa poprzez upamiętnianie ważnych rocznic i postaci historycznych, czyli udział w inscenizacjach bitew, uroczystościach, pokazach, dioramach, spektaklach, wycieczkach oraz spotkaniach.

Broń saperska patrząc pod kątem przygotowań do II wojny światowej była bez wątpienia jednym z najważniejszych rodzajów broni Wojska Polskiego. Aby w pełni zrozumieć jej znaczenie należy na początku cofnąć się kilka stuleci wcześniej i poznać genezę powstania i rozwoju wojsk saperskich. Choć pierwsze konstrukcje inżynieryjne sięgają czasów starożytnych, po raz pierwszy zalążki właściwej służby saperskiej można dostrzec w okresie panowania Stefana Batorego, przypadającym na lata 1576-1586. Uwzględnienie saperów w powszechnie znanych reformach Stefana Batorego wynikało przede wszystkim z konieczności poświęcenia uwagi oblężeniom twierdz, które były często prowadzone przez władcę. Kolejny skok w rozwoju wojsk saperskich przypadł na lata 1764-1795, wtedy została w Polsce utworzona pierwsza szkoła inżynieryjna. Zaczęto wydawać literaturę specjalistyczną, a także kształcono uczniów za granicą. XVIII wiek to działalność wielkich polskich inżynierów takich jak Tadeusz Kościuszko czy Jakub Jasiński. Pierwszym pododdziałem tego rodzaju wojsk był sformowany w 1764 roku batalion pionierów zwany milicją mostową. W drugiej połowie lat trzydziestych wojska inżynieryjne stanowiły już po trzech broniach głównych najliczniejszy składnik Wojska Polskiego.

W okresie międzywojennym wojska saperskie włączały się czynnie w rozwój gospodarczy Polski. Saperzy wykonywali często prace będące dzisiaj wyłącznie rolą straży pożarnej czy innych służb, między innymi uczestniczyli w akcjach przeciwpowodziowych i przeciwlodowych, budowie i rozbudowie mostów, linii kolejowych i dróg. Były to tak zwane prace użyteczne wojsk saperskich w czasie pokoju. Dzieliły się na saperskie prace ratownicze i użyteczne na rzecz społeczeństwa. Wspomniana aktywność wchodziła w zakres działalności asystencyjnej wojska, będącej jedną z ważniejszych aspektów codziennego życia jednostek.

Wojska inżynieryjne, do wszystkich zadań dysponowały trzema grupami specjalistycznych narzędzi. Na wyposażenie owo składał się głównie mały sprzęt przenośny, indywidualny, przeznaczony do samookopywania się, czyli łopatki oraz toporki w stosunku 92:8 %. Następną grupę instrumentów stanowił sprzęt przenośny i wożony typu saperskiego będący na wyposażeniu plutonu pionierów czyli narzędzia do robót drzewnych i ziemnych oraz budowy mostów i kładek jak na przykład: łopaty saperskie, dobnie, piły, oskardy, siekiery itp. Ostatni dział osprzętu to narzędzia przydzielone i przytwierdzone do wozów taborowych przeznaczone do natychmiastowych, prowizorycznych napraw dróg przez woźniców.

Do zadań wojsk inżynieryjnych należało:

- budowa, maskowanie i umacnianie stanowisk ogniowych,

- oczyszczanie przedpola z wszystkiego co ogranicza widoczność i pole ostrzału,

- budowa sieci łączności pomiędzy stanowiskami ogniowymi,

- budowa przeszkód przeciwko piechocie i jednostkom pancernym nieprzyjaciela,

- budowa schronisk, schronów oraz przygotowanie do obrony istniejących budowli,

- niszczenie przeszkód i zapór, torów kolejowych, brodów, dróg, grobli, linii  telefonicznych, stacji kolejowych, niszczenie przejętej broni, amunicji i pojazdów,

- przekraczanie rzek,

- przygotowywanie miejsc biwakowych